آتروفی عضلانی(muscle atrophy)چیست؟ و آشنایی با روش های درمان آن

آتروفی عضلانی چیست؟

آتروفی عضلانی زمانی اتفاق می افتد که بافت عضلانی شروع به نازک شدن و از بین رفتن می کند. اگر عضلات شما دچار آتروفی شده باشند، شاهد کاهش توده عضلانی و قدرت خود خواهید بود.

با آتروفی عضلانی، عضلات کوچکتر از حد طبیعی خود به نظر می رسند. آتروفی عضلانی می تواند به دلیل سوءتغذیه، سن، ژنتیک، کمبود فعالیت بدنی یا شرایط خاص بیماری رخ دهد.

آتروفی عضلانی ناکارآمد (فیزیولوژیکی) زمانی رخ می دهد که از عضلات خود به اندازه کافی استفاده نکنید. آتروفی نوروژنیکی به دلیل مشکلات یا بیماری های عصبی رخ می دهد.

علائم و علل

علائم آتروفی عضلانی چیست؟

علائم آتروفی عضلانی بسته به علت بیماری شما متفاوت است. بارزترین علامت آتروفی عضلانی کاهش توده عضلانی است. سایر علائم آتروفی عضلانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یک دست یا یک پا کوتاهتر از دیگری است.

احساس ضعف در یک دست و یا یک پا.

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازوها و پاها.

مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل.

مشکل در بلعیدن غذا یا صحبت کردن.

ضعف عضلات صورت.

کاهش تدریجی حافظه.

آتروفی عضلانی چه احساسی دارد؟

اگر در یکی از اندام‌های خود آتروفی عضلانی دارید، ممکن است در دست ها و پاها احساس گزگز، بی‌حسی یا ضعف کنید. اگر عضلات صورت یا گلوی شما دچار آتروفی شده باشند، ممکن است در عضلات صورتتان احساس ضعف کنید و صحبت کردن یا قورت دادن غذا برایتان مشکل باشد.

چه چیزی باعث آتروفی عضلانی می شود؟

علت آتروفی عضلانی به نوع ایجاد آن بستگی دارد. آتروفی عضلانی ناکارآمد (فیزیولوژیکی) به دلیل عدم استفاده کافی از عضلات ایجاد می شود.

اگر از عضلات خود به میزان کافی استفاده نکنید و فعالیت نداشته  باشید، بدن شما انرژی لازم برای مراقبت از آنها را در اختیارتان قرار نمی دهد. در عوض، بدن شما شروع به تخریب بافت عضلات شما می کند که باعث کاهش اندازه و قدرت آنها می شود.

آتروفی فیزیولوژیکی ممکن است بدن شما را تحت تأثیر قرار دهد اگر:

سبک زندگی کم تحرک داشته باشید.

دچار سوء تغذیه هستند.

به اندازه کافی ورزش نکنید.

تمام روز پشت میز کار بنشینید.

مدام در حالت استراحت هستند.

یا دچار یک اختلال ژنتیکی مانند دیستروفی عضلانی یا بیماری شارکو ماری توث شده اید.

به دلیل سکته مغزی یا سایر بیماری ها مانند درماتومیوزیت نمی توانید اندام خود را حرکت دهید.

آتروفی مرتبط با افزایش سن (سارکوپنی) دارند.

آتروفی نوروژنیک ناشی از آسیب یا بیماری است که بر اعصابی که به ماهیچه های شما متصل می شوند تأثیر می گذارد. هنگامی که این اعصاب آسیب می بینند، نمی توانند انقباضات ماهیچه ای را که برای تحریک فعالیت عضلانی لازم است، تحریک کنند.

وقتی ماهیچه های شما منقبض نمی شوند، بدن فکر می کند که دیگر به آنها نیاز ندارید. بنابراین بدن شما شروع به از بین بردن آنها می کند که باعث کاهش اندازه و قدرت آنها می شود. بیماری ها و سایر شرایطی که می توانند بر این اعصاب تأثیر بگذارند عبارتند از:

اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS).

سندرم گیلن باره.

سندرم تونل کارپال.

فلج اطفال.

آسیب نخاعی.

اسکلروز چندگانه.

عدم فعالیت بدنی برای مدت طولانی.

سالخوردهگی

میوپاتی مرتبط با الکل، درد و ضعف در عضلات به دلیل نوشیدن بیش از حد الکل در مدت زمان طولانی

صدمات، مانند پارگی روتاتور کاف یا شکستگی استخوان

سوء تغذیه

آسیب های نخاعی یا اعصاب محیطی

سکته

درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید

چقدر زمان لازم است تا عضلات آتروفی شوند؟

مدت زمانی که طول می کشد تا عضلات شما آتروفی شوند به سن، سطح آمادگی جسمانی و علت آتروفی بستگی دارد. اگر آتروفی عضلانی شما به دلیل عدم استفاده (فیزیولوژیکی) باشد، این روند می تواند در عرض دو تا سه هفته از عدم استفاده از عضلات شما شروع شود.

آتروفی عضلانی نوروژنیک ممکن است بسته به وضعیت سلامتی شما زودتر ایجاد شود.

تشخیص و آزمایشات

آتروفی عضلانی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص آتروفی عضلانی، پزشک درمانگر شما، بدنتان را معاینه فیزیکی می‌کند و از شما در مورد علائمتان می‌پرسد. آنها به بازوها و پاهای شما نگاه می کنند و توده عضلانی شما را اندازه می گیرند.

علاوه بر این، پزشک شما ممکن است به شما دستور دهد آزمایش‌های زیر را انجام دهید از جمله:

آزمایش خون.

بیوپسی عضله یا عصب.

الکترومیوگرافی (EMG).

مطالعات هدایت عصبی.

اشعه ایکس.

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.

اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).

مدیریت و درمان

آیا آتروفی عضلانی قابل برگشت است؟

گاهی اوقات می توانید با ورزش و رژیم غذایی سالم روند آتروفی عضلانی ناکارآمد را معکوس کنید. پزشک معالج شما ممکن است برنامه‌ای را به شما پیشنهاد کند که شامل تمرین در استخر شود.

ورزش در آب می تواند حجم کار عضلات شما را کاهش دهد. آتروفی نوروژنیک معمولاً به دلیل آسیب فیزیکی که به اعصاب شما وارد شده قابل برگشت نیست.

چه درمان هایی برای آتروفی عضلانی استفاده می شود؟

درمان آتروفی عضلانی به نوع آن بستگی دارد. آتروفی عضلانی ناکارآمد (فیزیولوژیکی) را می توان با ورزش منظم و تغذیه بهتر درمان کرد. پزشک معالج شما ممکن است فیزیوتراپی یا یک برنامه ورزشی را توصیه کند.

حتی اگر نمی توانید به طور فعال مفاصل خاصی را در بدن خود حرکت دهید، می توانید با استفاده از آتل یا بریس تمرینات را انجام دهید. پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که با یک متخصص تغذیه بر روی یک برنامه غذایی سالم کار کنید. آنها ممکن است مکمل های غذایی را نیز پیشنهاد کنند.

گاهی اوقات می توان آتروفی نوروژنیک را با نوع خاصی از فیزیوتراپی به نام تحریک الکتریکی درمان کرد. فیزیوتراپیست شما الکترودهایی را روی پوست و روی عضلات شما قرار می دهد. الکترودها تکانه های الکتریکی کوچکی را به اعصاب و ماهیچه های شما ارسال می کنند.

تکانه های الکتریکی سعی می کنند ماهیچه های شما را به طور مصنوعی ورزش یا منقبض کنند. این کار می تواند به شما کمک کند توده عضلانی و قدرت خود را حفظ کنید.

فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است درمان اولتراسوند را توصیه کند. اولتراسوند درمانی از امواج صوتی برای تقویت عضلات استفاده می کند.

اگر به دلیل آتروفی عضلانی دچار انقباض شدید، پزشک ممکن است برای اصلاح آن جراحی انجام دهد. انقباض زمانی رخ می دهد که بافت های عضلانی شما فیبری شوند. این بافت کشش عضله را برای شما سخت می کند و از حرکت جلوگیری می کند.

چه مدت طول می کشد تا از آتروفی عضلانی بهبود پیدا کنید؟

مدت زمانی که برای بازیابی عضله بعد از آتروفی لازم است به نوع آتروفی و ​​شدت بیماری شما بستگی دارد. آتروفی عضلانی ناکارآمد معمولا برگشت پذیر است، اما یک شبه اتفاق نمی افتد.

شما می توانید با ورزش منظم و داشتن یک رژیم غذایی سالم، از آتروفی عضلانی خلاص شوید. احتمالاً بعد از چند ماه شاهد بهبودی عضلاتتان خواهید بود، اما ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا به طور کامل قدرت خود را بازیابی کنید.

تفاوت بین آتروفی عضلانی و هیپرتروفی عضلانی چیست؟

آتروفی عضلانی زمانی اتفاق می افتد که شما توده عضلانیتان از دست می دهید. هیپرتروفی عضلانی افزایش توده عضلانی شماست. در هیپرتروفی، فیبرهای عضلانی شما بزرگتر یا ضخیم می شوند. هیپرتروفی عضلانی به دلیل افزایش حجم سلول های عضلانی شما رخ می دهد.

شما می توانید هیپرتروفی عضلانی را از طریق برنامه های تمرینی مانند تمرینات قدرتی یا تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) تجربه کنید. اگر متوجه شدید قسمت‌های خاصی از بدنتان کوچک‌تر به نظر می‌رسند یا احساس می‌کنید در حال ضعیف‌تر شدن هستند، با پزشک معالج خود تماس بگیرید.

در حالی که تشخیص آتروفی عضلانی آسان نیست، این نکته مهم را به یاد داشته باشید که روند آتروفی ناکارآمد (فیزیولوژیکی) را می توان معکوس کرد.

پزشک شما می تواند برنامه ای را توصیه کند که برای شما کارساز باشد. با انگیزه ماندن و تلاش کردن ممکن است سخت باشد، اما سعی کنید به برنامه خود پایبند باشید.

برخی از دلایل رایج برای آتروفی عضلانی فیزیولوژیکی:

یک سبک زندگی بی تحرک و عدم فعالیت بدنی منظم می تواند باعث آتروفی و ​​ضعف در مصرف انرژی شود. آتروفی معمولاً از نظر شدت خفیف تا متوسط در نظر گرفته می شود.

آتروفی عضلانی زمانی که یک اندام برای مدتی بی حرکت می ماند خیلی سریع اتفاق می افتد. اگر تا به حال پای خود را گچ گرفته اید، احتمالاً مقداری از عضله آن پا را از دست داده اید.

بی‌حرکتی طولانی‌مدت هنگام بستری شدن به دلیل بیماری می‌تواند منجر به آتروفی شدید عضلانی شود که بر بسیاری از عضلات تأثیر می‌گذارد.

اغلب اوقات، افراد ترغیب می‌شوند تا زمانی که در بیمارستان هستند راه بروند و حرکت کنند. یکی از دلایل آن می تواند کاهش آتروفی عضلانی باشد.

یک چرخه معیوب می تواند با آتروفی عضلانی ناکارآمد رخ دهد. گاهی اوقات دردهایی مانند استئوآرتریت یا درد آرتریت روماتوئید منجر به کاهش فعالیت بدنی و آتروفی عضلانی می شود. و ضعف ناشی از آتروفی عضلانی دنبال کردن تمرینات توصیه شده را سخت می کند و این می تواند سفتی و درد عضلات را تشدید کند.

درمان

معمولاً درمان این نوع آتروفی عضلانی شامل استفاده از عضلات با تمرینات هدفمند می شود.

گاهی اوقات، در صورتی که برای مدت کوتاهی کمتر از حد معمول فعالیت داشته باشید، از سرگیری فعالیت بدنی عادی می تواند برای بازسازی عضلات کافی باشد.

به عنوان مثال، پس از بهبودی پس از آنفولانزا، اکثر افراد سالم پس از یک هفته یا بیشتر از فعالیت منظم، وزن از دست رفته را دوباره به دست می آورند و قدرت عضلانی را بازسازی می کنند.

آتروفی عضلانی نوروژنیک

وقتی عصبی که به طور معمول عضله را تحریک می‌کند آسیب ببیند، دیگر نمی‌تواند باعث انقباض عضلانی شود که باعث فعالیت ماهیچه‌ای می‌شود. با گذشت زمان، عضلات تحریک نشده ممکن است آتروفی شوند.

این می تواند در نتیجه نوروپاتی محیطی، که نوعی آسیب عصبی است، رخ دهد، همچنین می تواند ناشی از بیماری ستون فقرات یا شرایطی باشد که بر مغز تأثیر می گذارد، مانند سکته مغزی.

درمان

درمان و پیشگیری از آتروفی عضلانی نوروژنیک شامل تمرینات غیرفعال است. این بدان معنی است که یک درمانگر، یکی از اعضای خانواده یا یک دستگاه عضله را حرکت می دهد تا جریان خون را بهبود بخشد و تجزیه بافت عضلانی را به حداقل برساند.

در برخی موارد، اگر قدرت و کنترل سایر عضلات خود را داشته باشید، ممکن است بتوانید به صورت غیر فعال ماهیچه خود را حرکت دهید.

آتروفی عضلانی نوروژنیک می تواند منجر به مسائل دیگری مانند انقباض غیرارادی عضله یا اسپاسم عضلانی (سفتی شدید) عضله شود. این عوارض همچنین نیاز به فیزیوتراپی مداوم و گاهی اوقات دارو دارند.

آتروفی پاتولوژیک

چندین بیماری می توانند به دلیل عواملی مانند التهاب، سوء تغذیه و مشکلات متابولیک باعث آتروفی عضلانی شوند. این عوامل همگی می توانند در تجزیه عضلات نقش داشته باشند.

عوامل آتروفی پاتولوژیک شامل:

سرطان

ایدز

سندرم دامپینگ

درماتومیوزیت

پلی میوزیت

درمان طولانی مدت کورتیکواستروئید

هر یک از این شرایط به دلیل فرآیندهای مختلف باعث آتروفی می شوند. به عنوان مثال، سندرم دامپینگ باعث سوء تغذیه می شود، در حالی که درماتومیوزیت و پلی میوزیت باعث تخریب عضلات التهابی می شوند. درمان آتروفی عضلانی پاتولوژیک بسته به علت آن متفاوت است.

سخن آخر

تحلیل رفتن یا آتروفی عضلانی معمولاً به دلیل ناتوانی در انجام فعالیت منظم عضلات ایجاد می شود. ناتوانی شما در حرکت ممکن است به دلیل آسیب دیدگی یا ایجاد یک بیماری زمینه ای باشد. روند آتروفی عضلانی اغلب می‌تواند از طریق ورزش منظم و تغذیه مناسب، علاوه بر درمان شرایطی که باعث آن شده، معکوس شود.